Democratie als bypass - maandag 10 maart 2008
Het was half twaalf, de timing perfect, CDA en SGP leunden moe maar voldaan achterover, de CU keek even volgzaam als naïef net de andere kant op. Voordat de aanwezigen het goed en wel beseften was ook het deel van het Zwartendijkgebied tussen Hanzelijn en Flevoweg verloren.
Het is donderdagavond, de raadsvergadering vormt het slotaccoord van een voorbeeldig verlopen democratisch proces. Stadsdebatten, klankbordgroepen, notities, een inloopavond en commissievergaderingen alles is keurig afgevinkt. Bevolking en politiek hebben hun zegje ruimschoots kunnen doen.
De oksel was al eerder die avond gevallen. Er was nog wel wat protest, dit smoorde echter kansloos in een schijnbaar ruimhartige toezegging. Een 'mits' wat helemaal geen mits zou blijken te zijn, de deur naar woningbouw was definitief op een kier gezet.
Een enkeling wist toen al hoe het verder zou gaan. Nog geen drie weken later zat er een keurig gepoetste schoen stevig tussen dezelfde deur.
Natuurlijk liep niet alles van een leien dakje, 9.000 handtekeningen, een debatavond, veel lastige vragen. Politiek kundig, regels en slecht nieuws creatief interpreterend werden alle klippen moeiteloos omzeild, vol zelfvertrouwen over de afloop.
De Nirvana (hoe toepasselijk kan een naam zijn) ligt aangemeerd. De inwoners van Kampen laten zich informeren over een plan waarover ze zich, op onderdelen, tegen hebben een uitgesproken. Het charmeoffensief is echter onverbiddelijk.
Het is dan ook een prachtige wijk, waar straatnamen als Karakietlaan en Roerdompdreef de grutto, zilverreiger en waterspitsmuis moeten doen vergeten. Waar het overschot uit de regio een glansrijke wooncarriëre afsluit, waar langs de brede toegangsweg net achter twee glanzende marmeren sokkels drie stoere vlaggemasten staan. De rode banieren hangen er, ondanks de stevige bries, wat futloos bij. Vaag zijn nog de cijfers 30, 40, 30 te lezen. De inkt heeft het eerste de beste regenbuitje niet doorstaan.
Een wijk echter zonder enige fysieke of sociale binding met de stad.
De krant ploft op de mat, geïnteresseerd lees ik het artikel, niets over demografische cijfers, bouwen voor leegstand of sociale samenhang... 'In het geval de raad tegen woningbouw in de oksel had gestemd hàd de provincie kunnen besluiten om dat alsnog door te drukken', in een flits valt alles op z'n plaats.
Lang leve de democratie, hieperdepiep...
Dik Hendriks
Kampen
|
